Spor Kelimesi Neyi? Bir Koşunun Ardında
Kayseri’nin o toprak kokulu sabahlarından birinde, bir karar aldım. Bugün bir şey değişecekti. Belki küçük bir şeydi, belki de büyük. Ama bir şeyin değişmesi gerekiyordu. Son birkaç aydır içimde bir boşluk vardı. O boşluk her geçen gün biraz daha büyüyordu. Hayatımda bir şeyler eksikti ama neydi o şey? O gün, birkaç adım öne çıkma kararı aldım. Ve o adımla birlikte, kendime sorduğum ilk soru şu oldu: Spor kelimesi neyi?
Kaygının ve Heyecanın Ortasında
Spor… Çocukken hep duyduğum bir kelimeydi. Annem, babam, komşular, okul öğretmenleri… Herkes hep spor yapmam gerektiğini söylerdi. Ama ben, o kadar çok şeyi ertelemiştim ki, spor kelimesi, bana hep bir yük gibi gelmişti. Bunu yapmam gerektiği için değil, yapmadığım için içimde bir boşluk oluştuğunun farkına varmıştım. Bu kelime, aslında bir yaşam tarzını, bir alışkanlığı simgeliyordu. Ama benim için, yıllarca bir “gereklilik” gibi kaldı.
Bir sabah, kaygı ve heyecan arasında sıkışmış halde, spor salonunun önünde durdum. Her şey bana zor, ağır ve korkutucu geliyordu. O an düşündüm, “Spor kelimesi neyi? Gerçekten hayatımda değişecek mi?” Koşmaya başlamadan önce, bu sorunun cevabını bulabileceğimi düşünmedim. Ancak bu yola çıkarken içimde bir umut vardı. O anın, bir şeyleri değiştirme zamanı olduğunu hissettim.
Bir İlk Adım
İlk birkaç dakika gerçekten zorlayıcıydı. Hızla nefes almak, kaslarımın yanması, terin vücudumdan süzüldüğünü hissetmek… Her şey yabancıydı. Ama bir şey fark ettim: Zihnimde bir boşluk vardı, bir süreliğine kaybolmuştu. O boşluk, düşündüğüm her şeyin ve kaygımın yerini almıştı. Spor kelimesi neyi? diye sordum tekrar kendi kendime. O an, sporun sadece bir fiziksel aktivite olmadığını fark ettim. Spor, aslında zihinsel bir kaçıştı, ruhsal bir yenilenme yoluydu. Birçok duyguyu içinde barındıran bir yolculuktu.
Biraz daha ilerledikçe, kaslarımın acısı, daha önce hiç hissetmediğim bir şeydi. Bu acı, aslında bir şeylerin değiştiğinin, bir adım atıldığının kanıtıydı. “Spor, bir adım atmak,” diye düşündüm. Bir adım atmak, sadece fiziksel değil, duygusal bir adım atmak demekti. O anda hissettiğim hayal kırıklığı, bir kenara çekilip biraz düşünmekten, kendimi olduğu gibi kabul etmeye başlamıştım. Spor yaparak, aslında kendimle yüzleşiyordum. Kendi sınırlarımı zorluyordum.
Hayal Kırıklığından Umuda
İlk günler gerçekten zorlu geçti. Bazı sabahlar, sadece yataktan kalkmak bile çok zor geliyordu. Spor salonunun kapısını araladığımda, o terli, yorgun halimi görmek, bana bazen çok ağır geliyordu. Hangi hedefi koyarsam koyayım, sanki her şey yavaş ilerliyordu. Ama bir gün, başarmıştım. O gün geldiğinde, nefesim bir önceki günlerden farklıydı. Kaslarım daha güçlüydü, ama en önemlisi ruhum güçlenmişti. O an, sporun sadece bedenime değil, duygularıma da iyi geldiğini fark ettim.
Spor kelimesi, artık bir zorunluluk değil, bir özgürlük gibiydi. Hayatımı düzene sokma, kendimi bulma yolunda atılan ilk adım gibiydi. Ama bir yandan da spor kelimesinin ardında taşıdığı anlam, benim için her geçen gün değişiyordu. İstemediğim bir şey yapmak zorunda değilim. Bunu bir tercihe dönüştürdüm. Hangi duyguyu hissettiğimi, hangi noktada nasıl devam etmem gerektiğini daha iyi anlamaya başladım. Artık spor kelimesi, sadece ter dökmek değil, aynı zamanda özgürlüğümü kucaklamak anlamına geliyordu.
Yeni Bir Başlangıç
Bir sabah Kayseri’nin o soğuk sabahına uyanırken, bir önceki günün yorgunluğuyla kalktım. Ama artık eskisi gibi değildim. Sabah koşusu, bana sadece kaslarımı değil, kalbimi de güçlendirmişti. O gün, sporun sadece bedenime değil, ruhuma da iyi geldiğini bir kez daha fark ettim. Her adımda, içimdeki boşluğun biraz daha dolduğunu, kaygılarımın biraz daha azaldığını hissettim.
Spor kelimesi neyi? Bu sorunun cevabını belki de tam olarak bulamıyorum. Ama bildiğim bir şey var: Spor, sadece bir kelime değil. O, bir başlangıç, bir yolculuk. Her adımda biraz daha değişiyor, büyüyor ve gelişiyorum. O an, sporun bana öğrettiği bir şey vardı: Hayat, bazen zorlu olabilir ama her adım, bir şeyleri değiştirebilmek için atılacak ilk adımdır.
Spor, sadece vücudu değil, ruhu da besler. Her ter damlası, her nefes, aslında hayatın kendisini daha fazla sevmenin bir yolu. Ve belki de bu, sporun gerçek anlamıdır.